Τα ονόματα μπορεί να ακούγονται γνωστά: ρευματοειδής αρθρίτιδα, διαβήτης τύπου 1, σκλήρυνση κατά πλάκας, λύκος και σκληρόδερμα.
Τα αυτοάνοσα νοσήματα επηρεάζουν περίπου 24 εκατομμύρια ανθρώπους στις Η.Π.Α. , μόνο. Αυτές οι χρόνιες και αναπηρικές διαταραχές – περισσότερες από 80 και επαναλαμβανόμενες – αναπτύσσονται όταν ένα ή περισσότερα από τα ανοσοποιητικά μας συστήματα επιτίθενται κατά λάθος σε κύτταρα, ιστούς και όργανα αντί να προστατεύουν το σώμα. Προβλήματα μπορεί επίσης να προκύψουν όταν το ανοσοποιητικό μας σύστημα αποτυγχάνει να διαχειριστεί τις αλληλεπιδράσεις των πολλών οργανικών συστημάτων του σώματός μας, από το αναπνευστικό έως την αναπαραγωγή.
Η εξουθενωτική και μακροχρόνια φύση αυτών των πολύπλοκων διαταραχών μπορεί να μειώσει σημαντικά την ποιότητα ζωής και την ικανότητα εργασίας των ασθενών. Το άγχος που επιφέρουν οι ασθένειες αυτές είναι συχνά ένα μεγάλο βάρος για τις οικογένειες. Στον απόηχο της πανδημίας COVID-19, νέες μελέτες δείχνουν ότι οι λοιμώξεις από τον SARS-CoV-2 μπορεί να συνδέονται με σημαντικά αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης μιας σειράς αυτοάνοσων νοσημάτων, συμπεριλαμβανομένης της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, της αγγειίτιδας και της φλεγμονώδους νόσου του εντέρου.
Πώς λειτουργεί το ανοσοποιητικό μας σύστημα;
Το ανοσοποιητικό μας σύστημα είναι ένα πολύπλοκο δίκτυο κυττάρων, πρωτεϊνών, ιστών και οργάνων με το κρίσιμο καθήκον να μας διατηρεί υγιείς και ζωντανούς. Έχουμε τρεις τύπους ανοσίας. Το πρώτο από αυτά είναι η έμφυτη ή «φυσική» ανοσία με την οποία γεννιόμαστε, η οποία παρέχει γενική προστασία έναντι των «εξωτερικών εχθρών» όπως τα βακτήρια ή οι ιοί. Καθώς μεγαλώνουμε, αναπτύσσουμε «προσαρμοστική» ανοσία όταν εκτιθέμεθα σε ασθένειες ή κάνουμε εμβόλια. Τέλος, μπορούμε να αποκτήσουμε βραχυπρόθεσμη «παθητική» ανοσία από άλλη πηγή, όπως το μητρικό γάλα της μητέρας που προστατεύει το μωρό από μικρόβια ή ασθένειες στις οποίες έχει εκτεθεί η μητέρα του.
Τι προκαλεί τα αυτοάνοσα νοσήματα;
Η ακριβής αιτία των αυτοάνοσων ασθενειών δεν είναι ευδιάκριτη, αλλά το ανοσοποιητικό σύστημα εμπλέκεται σε κάθε πτυχή της ανθρώπινης ανατομίας και φυσιολογίας, επομένως η δυσλειτουργία του μπορεί να στοχεύσει οποιοδήποτε όργανο και σύστημα στο σώμα. Υπάρχουν παράγοντες κινδύνου που η έρευνα δείχνει ότι μπορεί να αυξήσουν τις πιθανότητες εμφάνισης μιας από αυτές τις ασθένειες. Η γενετική, το φύλο, η φυλή και η εθνικότητα και το περιβάλλον φαίνεται να παίζουν κάποιο ρόλο. Για παράδειγμα, η ύπαρξη συγγενών με αυτοάνοση ασθένεια αυξάνει τον κίνδυνο ενός ατόμου. Επίσης, εάν κάποιος έχει ήδη μια αυτοάνοση διαταραχή, αυξάνει την πιθανότητα να αναπτύξει και άλλη. Ερευνητές που μελετούν την άνοδο των αυτοάνοσων νοσημάτων σε όλο τον κόσμο έχουν επίσης βρει στοιχεία ότι ορισμένες χημικές ουσίες, όπως οργανικοί ρύποι, τοξικά μέταλλα και ορισμένοι διαλύτες, θα μπορούσαν να διαδραματίσουν κάποιο ρόλο.
Ποιος κινδυνεύει περισσότερο να αναπτύξει αυτοάνοση διαταραχή;
Οι γυναίκες είναι πολύ πιο επιρρεπείς στο να αναπτύξουν μια αυτοάνοση ασθένεια, αν και ορισμένες διαταραχές είναι πιο συχνές στους άνδρες. Ο λύκος, ο οποίος μπορεί να προκαλέσει χρόνιο πόνο και φλεγμονή σε όλο το σώμα – συμπεριλαμβανομένων των αρθρώσεων, του δέρματος, της καρδιάς και άλλων οργάνων – είναι πολύ πιο συνηθισμένος στις γυναίκες. Ωστόσο, η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα, μια διαταραχή που προκαλεί τη σύντηξη των οστών στη σπονδυλική στήλη με την πάροδο του χρόνου, είναι πιο συχνή στους άνδρες. Ο διαβήτης τύπου 1 και η νόσος του Crohn (χρόνια φλεγμονή του πεπτικού συστήματος) εμφανίζονται περίπου με τον ίδιο ρυθμό σε άνδρες και γυναίκες.
Η ακριβής αιτία των διαφορών των φύλων στην αυτοανοσία δεν είναι πλήρως διακριτή. Οι μελέτες δείχνουν ότι η γενετική και οι ορμόνες παίζουν βασικό ρόλο. Η παχυσαρκία ή η προηγούμενη μόλυνση ή η έκθεση σε τοξίνες μπορεί επίσης να αυξήσει τον κίνδυνο βλάβης του ανοσοποιητικού συστήματος.
Η φυλή και το γεωκλίμα φαίνεται να συμβάλλουν επίσης στον κίνδυνο ανάπτυξης αυτοάνοσων διαταραχών. Οι ερευνητές του Cedars-Sinai ανακάλυψαν ότι οι Ευρωπαίοι αναπτύσσουν τη νόσο του Crohn σε υψηλότερα από τον μέσο όρο ποσοστά. Οι έγχρωμες γυναίκες αντιμετωπίζουν υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν λύκο σε σχέση με τα άτομα ευρωπαϊκής καταγωγής. Οι Αφροαμερικανοί και οι Λατίνοι ασθενείς με σκληρόδερμα—μια αυτοάνοση νόσο που χαρακτηρίζεται από πάχυνση και ουλές του δέρματος και των ζωτικών οργάνων και στένωση των αιμοφόρων αγγείων—εμφανίζουν πιο σοβαρές μορφές της νόσου και έχουν υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας από αυτή τη διαταραχή.
Ποια είναι τα συμπτώματα των αυτοάνοσων νοσημάτων και πώς μπορούν να διαγνωστούν;
Υπάρχουν ελάχιστες ειδικές εξετάσεις για τα αυτοάνοσα νοσήματα. Κοινά συμπτώματα αυτοανοσίας όπως κόπωση, πόνος στις αρθρώσεις, εντερικά προβλήματα, πρησμένοι αδένες και επαναλαμβανόμενοι πυρετοί μπορεί να σχετίζονται με άλλες καταστάσεις. Επομένως η καλύτερη πρόταση είναι να βρείτε ένα ιατρικό κέντρο που να διαθέτει ειδικούς και εξειδικευμένες κλινικές εστιασμένες στη διάγνωση και τη θεραπεία των αυτοάνοσων διαταραχών. Η σωστή διάγνωση μπορεί να είναι χρονοβόρα , επομένως είναι σημαντικό να βρείτε έναν κλινικό ιατρό που θα συνεργαστεί μαζί σας μέχρι την αντιμετώπιση του προβλήματος και την κατάλληλη επιλογή θεραπείας.
*Πηγή άρθρου: beverlyhillscourier.com
